امیــد فقیـــرانه
باور مــــــکن به خــــــندهء این پوزخند من
از درد سوخـــــــت حـــــــاشیهء بند بند من
جبــــــری که از تجارب روزگــــار دیده ام
دل خوش نهم به باور ناخــــــــــود پسند من
دیگــــــر مگو تو قصهء این سرنوشت تلـخ
در گـــــوش خـــــاطرات دل درد منـــد من
ای مدعی مکــــــن همه این ناروای خویش
برجـــــــــان بی پناه وتن ِ سوگمــــــــند من
دارم امیـــــــــد به دیدن ِدیدار ِروی دوست
تا سالــــــــــــها دوام کــــــــند این روند من
تنــــــــها همین امید فــــقــــیرانه زنده است
در روح خـــــسته خستــــــه وفکـر بلند من
